Heretik Toplumsallıklar Kollektifemeyeni

Saturday, April 4, 2009

gündüzlerin çoğulluğu, karanlığın kesafeti


Tarkovsky'nin yönettiği "Hamlet" oyunundan bu sahnede,
(-de: orada, sahne bizim için halihazırda ölü bir şimdinin temsilini sunar, bizi bize açar) dünyaya kör bakışla (buluşamayan ellerimiz yüzeylerle-saklan) sezgiden sıyrılmış (ve tam olarak sıyrılamayacak olmanın verdiği dehşetle büzülmüş) anlamanın 'boş'luğunda, bu boşluğu dolduran kavram karmaşası. hangi ortaklığımız bizi komün eyleyecek, (müşahidin şehadetine kim şahitlik edebilir ki? - Blanchot, A Voice from Elsewhere) hangi gündüzlere uyanırdık saatleri ayarlama enstitüsü olmasa, buluşmamızı sağlamasaydı iktidarın zamanında. bizim gündüzlerimizi, dünyaya tekil jestlerimizi birbirimize nasıl (s)(ıl)acağız?

No comments:

Post a Comment