eh bu blog da öldü

ne diyim baştan olmayacaktı hepimiz biliyorduk ki yalnızlık paylaşılmaz, hepimiz bu illete özne olarak doğduk eşanlamlı olduğumuz nesnellikte savrulduk, benliğimizin üstüne düştük, kendi altımızda ezildik, altüst olduk, tasvir edilemez bir figürasyon, şiir kitaplarında sayfayı kapatıp başka bir güne erteleten okumayı; bir an bekliyorum ve gelmiyor, uğramasını diliyorum, yaşadığım zamanı yerleşilebilir kılacak

heidegger'den gelsin: kimse kendi gölgesini aşamaz